لینکی وار
لینکی وار

پدیده سندروم غفلت جمعی

سندروم غفلت جمعی چست؟

در یک آزمایش چند جوان به مصاحبه دعوت شدند. ضمن این که در اتاق انتظار کوچکی نشسته بودند، موجی از دود از سوراخ  یک دیوار وارد اتاق شد. هنگام وقوع این جریان، بعضی از آزمودنی ها در اتاق تنها بودند. بعضی دیگر هم در گروه های سه نفری نشسته بودند آزمایشگران آنها را بمدت شش دقیقه از پست یک پنجره یک طرفه زیر نظر گرفتند. آزمودنی های تنها  (تک نفره ) در 75 درصد موارد ، در عرض تقریبا سه دقیقه، جریان دود را گزارش دادند. اما از میان کسانی که به صورت گروهی آزمون شدند، پس از شش دقیقه و در حالی که اتاق کاملا پر ازدود شده یود فقط تعداد اندکی از افراد جریان دود را گزارش کردند. کسانی که جریان دود را گزارش نکرده بودند فکر می کردند که آنچه می بینند حتما بخار آب ، بخار دستگاه تهویه ، مه و با هر چیز دیگری بجز دود ناشی از آتش سوزی یا وجود وضع اضطراری است. حتی شاید این آزمودنی ها صرفا از این می ترسیدند که ترسو بنظر آیند. حتما داستان پادشان لخت هانس کریستین اندرسون  را شنیده اید که هیچ یک از مردم شهر از ترس حرام زاده خوانده شدن، جرات نداشت بگویند که پادشاه لباسی بر تن ندارد در حالی که می دانستند لباسی در کار نیست.

نگاه تحلیلی : چرا چنین چیزی رخ میدهد ؟

آزمایش دعوت به مصاحبه و دود، نشان می دهد که گروهی از آدم ها می توانند موقعیت های اضطراری را بخاطر وجود یکدیگر غیر اضطراری تصور کنند. با خود می گویند نکند این مسئله برای بقیه عادی باشد و تنها برای من غیر عادی است. این نمونه ای بارز از پدیده غفلت جمعی است که در سازمان های دوروبر خود نیز کم و بیش شاهد آن هستیم. در چنین حالتی هیچ کس به گزاره الف باور ندارد ولی همه فکر می کنند که دیگران باور دارند. اکثر موقعیت های بی سابقه  و تازه بصورت ابهام آمیز شروع می شوند.آیا رقیب جدید که تازه وارد بازار ما شده می تواند ما را به حاشیه براند یا نه؟ آیا محصول وارداتی جدید می تواند باعث ضرر ما بشود یا نه ؟ آیا استراتژی جدید که تازه ابلاغ شده منشاء تاثیر خواهد بود یا نه ؟ یک شیوه رایج برای حل و فصل چنین معماهایی این است که موقتا دست نگه داریم و نگاه کنیم ببینیم دیگران چه واکنشی نشان می دهند.

راهکار چیست؟ سوال کنیم و بگذاریم سوال کنند

برای اینکه رهایی از پدیده غفلت جمعی را تمرین کنیم، چهار اقدام  انجام دهیم.

  1. برخی مواقع اولین فردی باشیم که سوال کنیم. بپرسیم چرا؟
  2. اگر مسئول جلسه ای هستیم ، فضای گفگوهای صمیمی و راحت ایجاد کنیم برای جلوگیری از عدم بیان احساساتی که در جلسات رسمی معمولا پنهان می شوند.
  3. اگر مدیر ارشد هستیم برای گفتگو در مورد مسائل مبهم و جدید، پیش قدم شویم.
  4. سازو کاری برای شناسایی و تحلیل نشانه های ضعیف ایجاد کنیم
اشتراک گذاری

مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید