لینکی وار
لینکی وار
لینکی وار

کدام یک مهم تر است؟

دوست داشتنی ترینفرد زندگی تانمی خواهد یک سفر1000 کیلومتری داشته باشد.چه زمانی بیشتر نگران هستید؟زمانی که وی با هواپیما مسافرت می کند یا با اتوبوس! بدیهی است که جواب اکثر ما هواپیما است! اما خودمان هم می دانیم که واقعیت چیزدیگری است. یا فکر می کنید احتمال مردن ازبرخورد قطعه ای که از یک هواپیما در هوا جدا شده و به زمین می آیدبیشتراست یا احتمال خورده شدن توسط یک کوسه!


نگاه تحلیلی، چرا چنین چیزی رخ می دهد؟

این خطا یا سوگیری ، یک قاعده سرانگشتی و یک میان بر ذهنی است که برای تخمین یک احتمال استفاده می شود. افراد برای حدس احتمال وقوع یک پیامد بر اساس میزان شیوع یا رواج آن مبتنی برزندگی و تجربیات خود اقدام میکنند. بر اساس این روش افراد تخمین احتمالات اقدام می کنند.براساس این روش افراد تخمین احتمالات پیچیده را بر اساس تجربیات قبلی خود به سادگی برآورد می کنند.به عبارت ساده تر ، ما براساسآنچه درذهن خود مرور می کنیم، احتمال رخدادهای مختلف را حدس می زنیم.وقتی یک هواپیما می افتد،تمام رسانه ها پوشش می دهند اما وقتی یک ماشین تصادف می کند معمولا هیچ رسانه ای پوشش نمی دهد. حتی وقتی هواپیمای ماهان ترکیه باگاردریلبرخوردمی کند، شبکه خبری بی بی سی پوشش می دهد! به همین دلیل وقتی ما می خواهیم خطرناشی از مسافرت را تخمین بزنیم، به ذهن خودمان رجوع می کنیم و چون اطالاعات مربوط به سقوط هواپیما دسترس پذیر تر است ، احتمال آن را بیشتر ارزیابی می کنیم، همین مسئله در مورد خورده شدن توسط کوسه وجود دارد. از آنجا که رسانه های بیشتری خورده شدن توسط کوسه را پوشش داده اند ، احتمال آن برای ما بیشتر ازمردن بخاطره برخورد یک قطعه هواپیما است که از آسمان بیاید. به این خطا سوگیری یاخطای مبتنی برآشناگرایی، دسترس پذیری می گویند.

راهکارچیست؟ریشه یابی منابع  

راه حل اصلی مقابلهبا چنین پدیده ای ، ریشه یابی منبع اطلاعات یعنی بررسی موشکافانه منابع اطلاعاتی تخمین و تصمیم است.اصولا این پدیده چون در ناخودآگاه اتفاق می افتد می توان با تغییر زمین بازی ( بررسی موشکافانه ) این شرایطرا بهبود داد. به این مثال دقت کنید. ملا می خواهید سهام بخرید. خودبخود ذهن شما براساس قاعده دسترس پذیری یا آشناگرایی سراغ شاخص هایی می رود که اخیرا از رسانه های عمومی شنیده اید. حالا می توانید با زیر سوال بردن منبع این تخمین/تصمیم،ذهن خود را به سمت شاخص هایی ببرید که هیچ هیاهوی رسانه ای پیرامونش نیست.کاری که وارن بافت انجام می دهد. وی براساس صحت اطلاعات تصمیم می گیرد نه دسترسی پذیری آن! مثلا در مورد خطرمسافرت با هواپیما یا اتوبوس کافی است تعداد تلفات سال گذشته این دو را با دقت مرور کنید.آنگاه متوجه خواهید شد که تعداد تلفات این دو قابل مقایسه نیستند. اما ذهن ما تحت تاثیر هیاهوی رسانه ای ناشی ازسقوط هواپیما در کسوری دیگر، خطر کشته شدن در سفر هوایی را خیلی خیلی بیشتر تخمین می زند.

اشتراک گذاری

مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید